Zeeglas

Zeeglas is aangespoeld glas, bijvoorbeeld van een gebroken fles waarvan de scherven door de stroming en branding op het strand terecht zijn gekomen. Door zand, wind en water is het glas grijs en mat geworden. Scherpe kanten zijn eraf en onscherp geworden. De kleur schijnt er soms nog doorheen. Een oplettende wandelaar ziet de stukjes zeeglas en raapt ze op. Sommigen verzamelen ze en anderen zijn in staat om er een mooi sieraad van te maken. In het boek “Zeeglas” van Els Florijn wordt beschreven hoe een verliefd stel over het strand loopt. Hij pakt een stukje blauw zeeglas en laat dit in een ring zetten. Jaren gaan voorbij en de hoofdpersoon wordt ouder. Na vele jaren is er iemand die een erfenis krijgt. Dan komt de herinnering aan de ontmoeting terug waar de ring werd doorgegeven aan een volgende generatie; Wat maak ik, maak jij, om over tientallen jaren door te geven aan een volgende generatie...?

Toen ik dit net had opgeschreven beklom een jonge dame een podium en vertelde over een handvol kleurrijke edelstenen en diamanten waar een laag stof op ligt. Haar oproep was: “Maak ze schoon!” Deze stukjes zeeglas, edelstenen en diamanten zijn als kostbare woorden en beloften die je in je levensloop hebt meegekregen. Deze woorden mogen terugkomen in je herinnering en resoneren zodat jouw leven gaat schitteren zoals het bedoeld is. Ik hou van struinen over het strand en heb mijn stukjes zeeglas ook gevonden. Een van de stukjes heb ik in mijn gebedsnoot verwerkt.