In de aanloop naar kerst had ik de gelegenheid om onder het oog van publiek te werken aan een nieuw kunstwerk. Dit gebeurde in de Basis, kerk met compassie, in Apeldoorn. Ik begon met een houten paneel (86x67cm). Daarop heb ik diverse onderdelen gerangschikt die ik op verschillende momenten in het afgelopen jaar heb gevonden. De koperen poort is het belangrijkste element. Binnen de poort is licht en warmte.
Vanuit het publiek werd daarop gereageerd en men vulde aan: "Zijn dat Jozef en Maria?" Dat zou best kunnen, maar voor mij gaat het om de mens in het algemeen die beschutting, een stal, een warme gemeenschap zoekt. We hebben het nodig ergens bij te horen. Onder de twee figuren bevindt zich een ruw brok van gestolde aluminium druppels. Het overblijfsel van raamkozijnen na een brand. Na de vernietigende werking van rampen moeten wij weer opstaan en ons hervinden, zoals een feniks uit de as opstaat en wedergeboren aan z'n opdracht begint.
Iemand zei: "Je moet opstaan uit het water van de doop en een nieuw leven beginnen". Boven de hoofden zie je de contouren van een uitgestrekt landschap op een metalen plaat. Er is uitzicht, ook al kun je de toekomst niet precies omschrijven. De vele gesprekken die zijn gevoerd hebben geleid tot wederzijds begrip en verdieping. Het beeld draagt bij in de gesprekken over bestemming, doel, liefde, vernieuwing, opstaan.
